Zasady udzielania pomocy

W systemie pomocy społecznej przez rodzinę rozumie się osoby spokrewnione i niespokrewnione, pozostające w faktycznym związku, wspólnie zamieszkujące i gospodarujące. Prawo do świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej przysługuje osobom i rodzinom, których dochód na osobę w rodzinie nie przekracza kryterium dochodowego, określonego w art. 8 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej:

  • wysokość kryterium dochodowego dla osoby samotnie gospodarującej wynosi – 776 zł miesięcznie,
  • wysokość kryterium dochodowego na osobę w rodzinie wynosi – 600 zł miesięcznie,

przy jednoczesnym wystąpieniu co najmniej jednego z wymienionych poniżej powodów:

  • ubóstwo,
  • sieroctwo,
  • bezdomność,
  • bezrobocie,
  • niepełnosprawność,
  • długotrwała lub ciężka choroba,
  • przemoc w rodzinie,
  • potrzeba ochrony ofiar handlu ludźmi,
  • potrzeba ochrony macierzyństwa lub wielodzietności,
  • bezradność w sprawach opiekuńczo-wychowawczych i prowadzenia gospodarstwa domowego, zwłaszcza w rodzinach niepełnych lub wielodzietnych,
  • trudności w integracji cudzoziemców, którzy uzyskali w Rzeczypospolitej Polskiej status uchodźcy lub ochronę uzupełniającą,
  • trudności w przystosowaniu do życia po zwolnieniu z zakładu karnego,
  • alkoholizm lub narkomania,
  • zdarzenie losowe i sytuacja kryzysowa,
  • klęska żywiołowa lub ekologiczna.

Za dochód uważa się sumę miesięcznych przychodów z miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku lub w przypadku utraty dochodu z miesiąca, w którym wniosek został złożony, bez względu na tytuł i źródło ich uzyskania, pomniejszoną o:

  • miesięczne obciążenie podatkiem dochodowym od osób fizycznych,
  • składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz społeczne,
  • koszty uzyskania dochodu,
  • kwotę alimentów świadczonych na rzecz innych osób.

W razie wystąpienia rażących dysproporcji między wysokością dochodu a rzeczywistą sytuacją majątkową stwierdzoną przez pracownika socjalnego, kierownik ośrodka pomocy społecznej może odmówić przyznania świadczeń z pomocy społecznej.

Tryb przyznania świadczenia z pomocy społecznej składa się z następujących etapów:

  1. zgłoszenie do Ośrodka wniosku o udzielenie pomocy przez osobę zainteresowaną, bądź inną osobę, za zgodą osoby zainteresowanej lub jej przedstawiciela ustawowego,
  2. przeprowadzenie rodzinnego wywiadu środowiskowego przez pracownika socjalnego w ciągu 14 dni od daty złożenia wniosku o pomoc, w miejscu zamieszkania osoby ubiegającej się o pomoc w celu ustalenia aktualnej sytuacji osobistej, rodzinnej, dochodowej i majątkowej osoby/rodziny. Brak zgody na przeprowadzenie wywiadu jest równoznaczne z rezygnacją z pomocy,
  3. opracowanie przez pracownika socjalnego planu pomocy,
  4. sporządzenie decyzji administracyjnej – od wydanej decyzji stronie służy prawo wniesienia odwołania do Samorządowego Kolegium Odwoławczego,
  5. realizacja przyznanych świadczeń.
  • Potrzeby osób i rodzin korzystających z pomocy mogą zostać uwzględnione, jeżeli odpowiadają celom i możliwościom pomocy społecznej.
  • Osoby i rodziny, korzystające z pomocy społecznej, zobowiązane są do współpracy z pracownikiem socjalnym w rozwiązywaniu swojej trudnej sytuacji życiowej.
  • Odmowa zawarcia kontraktu socjalnego, niedotrzymywanie jego postanowień, nieuzasadniona odmowa podjęcia zatrudnienia, innej pracy zarobkowej przez osobę bezrobotną lub nieuzasadniona odmowa podjęcia lub przerwanie szkolenia, stażu, przygotowania zawodowego w miejscu pracy, wykonywania prac interwencyjnych, robót publicznych lub prac społecznie użytecznych, o których mowa w przepisach o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, lub nieuzasadniona odmowa podjęcia leczenia odwykowego w zakładzie lecznictwa odwykowego przez osobę uzależnioną mogą stanowić podstawę do odmowy przyznania świadczenia, uchylenia decyzji o przyznaniu świadczenia lub wstrzymania świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej.
  • Osoby i rodziny, korzystające ze świadczeń pomocy społecznej, są zobowiązane poinformować o każdej zmianie swojej sytuacji osobistej, dochodowej i majątkowej, która wiąże się z podstawą do przyznania świadczeń. Świadome wprowadzenie w błąd pracownika socjalnego może spowodować zmianę decyzji na niekorzyść strony oraz zwrot nienależnie pobranych świadczeń.

Kontrakt socjalny jest to pisemna umowa zawarta z osobą ubiegającą się o pomoc. Zawarcie kontraktu socjalnego ma na celu określenie sposobu współdziałania z pracownikiem socjalnym w rozwiązywaniu problemów osoby lub rodziny, która znalazła się w trudnej sytuacji życiowej, z uwzględnieniem własnych zasobów i możliwości.

Odmowa zawarcia kontraktu socjalnego lub niedotrzymywanie jego postanowień mogą stanowić podstawę do odmowy przyznania świadczenia, uchylenia decyzji o przyznaniu świadczenia lub wstrzymania świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej.